logo dark logo light logo
  • HOME
  • RECENZJE
  • ARTYKUŁY
  • PUBLICYSTYKA
    • Kanapkowe Repertorium
    • CineTube
    • DokuMentalność
    • Operacja: Animacja – o filmie ręcznie robionym
    • W rytmie Tarantino – inspiracje Quentina
    • Smaki Egzotyki – najciekawsze kino azjatyckie
    • Recenzje Magii Kina
    • Kawa z chili – nieokiełznane kino Ameryki Łacińskiej
    • Poliż kino, polskie kino
    • Eastern – klasyka westernu
    • Kinootwarte – filmy nieoczywiste, nowe, ciekawe
    • Euro-wizje – najlepsze kino europejskie
    • Film-tank – historia i teoria kina
    • Woкół Rosjи – najlepsze kino rosyjskie
    • SINNERama – filmy, które grzeszą
  • O NAS
    • REDAKCJA
    • WOFIKA
  • FACEBOOK
logo
  • HOME
  • RECENZJE
  • ARTYKUŁY
  • PUBLICYSTYKA
    • Kanapkowe Repertorium
    • CineTube
    • DokuMentalność
    • Operacja: Animacja – o filmie ręcznie robionym
    • W rytmie Tarantino – inspiracje Quentina
    • Smaki Egzotyki – najciekawsze kino azjatyckie
    • Recenzje Magii Kina
    • Kawa z chili – nieokiełznane kino Ameryki Łacińskiej
    • Poliż kino, polskie kino
    • Eastern – klasyka westernu
    • Kinootwarte – filmy nieoczywiste, nowe, ciekawe
    • Euro-wizje – najlepsze kino europejskie
    • Film-tank – historia i teoria kina
    • Woкół Rosjи – najlepsze kino rosyjskie
    • SINNERama – filmy, które grzeszą
  • O NAS
    • REDAKCJA
    • WOFIKA
  • FACEBOOK
mobile-logo
  • HOME
  • RECENZJE
  • ARTYKUŁY
  • PUBLICYSTYKA
    • Kanapkowe Repertorium
    • CineTube
    • DokuMentalność
    • Operacja: Animacja – o filmie ręcznie robionym
    • W rytmie Tarantino – inspiracje Quentina
    • Smaki Egzotyki – najciekawsze kino azjatyckie
    • Recenzje Magii Kina
    • Kawa z chili – nieokiełznane kino Ameryki Łacińskiej
    • Poliż kino, polskie kino
    • Eastern – klasyka westernu
    • Kinootwarte – filmy nieoczywiste, nowe, ciekawe
    • Euro-wizje – najlepsze kino europejskie
    • Film-tank – historia i teoria kina
    • Woкół Rosjи – najlepsze kino rosyjskie
    • SINNERama – filmy, które grzeszą
  • O NAS
    • REDAKCJA
    • WOFIKA
  • FACEBOOK
Recenzja

„Zgubiłam swoje ciało” – Typowy film drogi z nietypową bohaterką

28 kwietnia 2020

Zgubiłam swoje ciało to francuska animacja, którą stworzył Jérémy Clapin. O filmie zrobiło się głośno po jego premierze na Netflixie, a później także dzięki nominacji do Oscara w kategorii długometrażowych filmów animowanych. Razem z Toy Story 4 i Klausem był wymieniany jako jeden z faworytów

Share
  • facebook
0 Comments
999 Views
by: Oskar Wadowski
Read More
Facebook Pagelike Widget
  • Artykuł
Agata Kulesza: Pokonała Julianne More w drodze na szczyt.
Leila i Nick oraz Ogród Luizy – analiza porównawcza
Cinerama - Znaki na drodze
Zbyt wyraźne znaki na drodze
Roger Moore
Roger Moore jako największa rola Rogera Moore’a
Ostatnie wpisy
  • Азино 777 Зеркало Рабочее На Сегодня
  • Most Bet Bahis Yeni Giriş Turkce
  • Astropay ile para yatirilan bahis siteleri
  • Почему интересно играть в автоматы Pin Up в онлайн казино?
Cinerama - Fireworks
Gdzie diabeł mówi dobranoc: seksualne pragnienia Kennetha Angera
22 marca 2017
Cinerama - John Wick 2
John Wick 2 – styl ponad wszystko
12 lutego 2017
Piąty Element – Space opera, jakich mało
26 lipca 2018
Азино 777 Зеркало Рабочее На Сегодня
22 listopada 2023
Most Bet Bahis Yeni Giriş Turkce
17 października 2023
Astropay ile para yatirilan bahis siteleri
12 października 2023
Facebook Pagelike Widget