logo dark logo light logo
  • HOME
  • RECENZJE
  • ARTYKUŁY
  • PUBLICYSTYKA
    • Kanapkowe Repertorium
    • CineTube
    • DokuMentalność
    • Operacja: Animacja – o filmie ręcznie robionym
    • W rytmie Tarantino – inspiracje Quentina
    • Smaki Egzotyki – najciekawsze kino azjatyckie
    • Recenzje Magii Kina
    • Kawa z chili – nieokiełznane kino Ameryki Łacińskiej
    • Poliż kino, polskie kino
    • Eastern – klasyka westernu
    • Kinootwarte – filmy nieoczywiste, nowe, ciekawe
    • Euro-wizje – najlepsze kino europejskie
    • Film-tank – historia i teoria kina
    • Woкół Rosjи – najlepsze kino rosyjskie
    • SINNERama – filmy, które grzeszą
  • O NAS
    • REDAKCJA
    • WOFIKA
  • FACEBOOK
logo
  • HOME
  • RECENZJE
  • ARTYKUŁY
  • PUBLICYSTYKA
    • Kanapkowe Repertorium
    • CineTube
    • DokuMentalność
    • Operacja: Animacja – o filmie ręcznie robionym
    • W rytmie Tarantino – inspiracje Quentina
    • Smaki Egzotyki – najciekawsze kino azjatyckie
    • Recenzje Magii Kina
    • Kawa z chili – nieokiełznane kino Ameryki Łacińskiej
    • Poliż kino, polskie kino
    • Eastern – klasyka westernu
    • Kinootwarte – filmy nieoczywiste, nowe, ciekawe
    • Euro-wizje – najlepsze kino europejskie
    • Film-tank – historia i teoria kina
    • Woкół Rosjи – najlepsze kino rosyjskie
    • SINNERama – filmy, które grzeszą
  • O NAS
    • REDAKCJA
    • WOFIKA
  • FACEBOOK
mobile-logo
  • HOME
  • RECENZJE
  • ARTYKUŁY
  • PUBLICYSTYKA
    • Kanapkowe Repertorium
    • CineTube
    • DokuMentalność
    • Operacja: Animacja – o filmie ręcznie robionym
    • W rytmie Tarantino – inspiracje Quentina
    • Smaki Egzotyki – najciekawsze kino azjatyckie
    • Recenzje Magii Kina
    • Kawa z chili – nieokiełznane kino Ameryki Łacińskiej
    • Poliż kino, polskie kino
    • Eastern – klasyka westernu
    • Kinootwarte – filmy nieoczywiste, nowe, ciekawe
    • Euro-wizje – najlepsze kino europejskie
    • Film-tank – historia i teoria kina
    • Woкół Rosjи – najlepsze kino rosyjskie
    • SINNERama – filmy, które grzeszą
  • O NAS
    • REDAKCJA
    • WOFIKA
  • FACEBOOK
Recenzja

„Zgubiłam swoje ciało” – Typowy film drogi z nietypową bohaterką

28 kwietnia 2020

Zgubiłam swoje ciało to francuska animacja, którą stworzył Jérémy Clapin. O filmie zrobiło się głośno po jego premierze na Netflixie, a później także dzięki nominacji do Oscara w kategorii długometrażowych filmów animowanych. Razem z Toy Story 4 i Klausem był wymieniany jako jeden z faworytów

Share
  • facebook
0 Comments
868 Views
by: Oskar Wadowski
Read More
Facebook Pagelike Widget
  • Artykuł
George Lucas
George Lucas – Zaburzenie Mocy
Człowiek, który ocalił świat, czyli Tureckie gwiezdne wojny
Co było pierwsze: kobieta czy Bridget?
Czego NIE CHCE Tilda Swinton, czyli trochę o życiu aktorki
Ostatnie wpisy
  • Postmodernistyczna zasada podwójnego kodowania. Mulholland Drive
  • Kino postnarodowe donośnie puka do bram. O 47. FPFF w Gdyni
  • Nowe Horyzonty 2022. Relacja części online
  • Nowe Horyzonty 2022. Relacja części stacjonarnej
Fuga – Ja ciebie nigdy nie kochałam, prawda? [RECENZJA]
18 grudnia 2018
43. FPFF w Gdyni | Doktor Piotr Kurpiewski o konferencji filmowo-historycznej
17 września 2018
‘Vicky-Cristina-Barcelona’ reż.Woody Allen
Penelope Cruz: za dobra na Hollywood
29 grudnia 2015
Postmodernistyczna zasada podwójnego kodowania. Mulholland Drive
22 stycznia 2023
Kino postnarodowe donośnie puka do bram. O 47. FPFF w Gdyni
3 stycznia 2023
Nowe Horyzonty 2022. Relacja części online
20 grudnia 2022
Facebook Pagelike Widget