Moja Interpretacja | Dr Bartosz Filip | Aż poleje się krew
[embed]https://www.youtube.com/watch?v=8RznUbmzwZ4[/embed]
Mustang- Pewnego lata na gorącym wschodzie
„Dokąd idziesz? – Do Stambułu” – tak na pytanie zadane przez zaprzyjaźnionego kierowcę, Yasina, odpowiada Lale, jedna z pięciu bohaterek filmu. Stambuł to metropolia, ziemia obiecana, ba! inna planeta i inne życie – zwłaszcza w porównaniu z prowincjonalnym miasteczkiem, w którym mieszka.
The Boy – Teatr lalki
Wszyscy znamy Laleczkę Chucky, ba, niektórzy z nas nawet pamiętają, jaką swego czasu budziła grozę. Niektórzy z nas słyszeli o Martwej ciszy, a już na pewno o Annabelle. Po fali filmów grozy typu found footage, kinematografię przejmują obrazy, w których główną rolę grają lalki. Kolejnym z nich jest mający niedawno swoją premierę The Boy.
Cywilizowana Północ, dzikie Południe. Słowo o Wojnie Aleksieja Bałabanowa
To wszystko wydarzyło się nie tak dawno temu, bo między 1994 a 2009 rokiem, całkiem niedaleko, bo w oddalonej od Polski o niecałe dwa i pół tysiąca kilometrów kaukaskiej Czeczenii. Warto na tę odległość zwrócić uwagę, gdyż mniej więcej o podobną oddalony jest od Warszawy szkocki Edynburg, katalońska Barcelona czy greckie Ateny. Jednak to Czeczenia funkcjonuje w naszej wyobraźni jako niezaprzeczalny koniec świata. Czeczenia jest daleko. Mentalnie, nie geograficznie. Można pokusić się o stwierdzenie, że patrzymy na ten kawałek Kaukazu jako na coś całkowicie nierzeczywistego, nierealnego, zakazanego. I jest to w pewnym sensie prawda. Wszystkie przewodniki turystyczne odradzają podróże w ten rejon Rosji, traktując go jako teren szczególnego zagrożenia. I wreszcie media. Reputacja budząca powszechny strach. Wojna Bałabanowa weszła na ekrany kin w 2002 roku, podczas trwania drugiej wojny czeczeńskiej. Ale od początku…
Marion Cotillard – od paryskiego wróbelka do szkockiej femme fatale
Może pochwalić się wygraną najbardziej prestiżowych filmowych nagród, szerokim spektrum tematyki, podejmowanej w filmach, ale przede wszystkim – talentem i umiejętnością przeistaczania się w zależności od typu podejmowanej roli. Filmy, w które się angażowała, opowiadały często odrębne historie, różniły się także konstrukcją i rozmachem – od kameralnych produkcji w rodzimej kinematografii, po wielowątkowe, wysokobudżetowe produkcje amerykańskie. W ostatnim czasie francuską aktorkę można było oglądać w ekranizacji szekspirowskiego dramatu w reżyserii Justina Kurzela, w którym wcieliła się w postać bezwzględnej Lady Makbet.
Steve Carell – człowiek o stu twarzach
Kim jest Steve Carell? Zapewne większości z nas kojarzy się ze śmiesznym, nieco zwariowanym, czasem nieśmiałym, ale miłym facetem. Nic dziwnego, bo właśnie w takie postacie najczęściej wciela się ten aktor. Jednak, jak się okazuje, Steve Carell niejedną ma twarz i jego kolejne role coraz częściej odbiegają od znanego nam wizerunku.
Triple 9 – Czy naprawdę wierzysz, że cokolwiek zmienisz?
Mafia, skorumpowani gliniarze, alkohol i prostytutki. Triple 9 (w Polsce wybitnie przetłumaczony na Psy mafii) przedstawia brudny, wulgarny i krwawy obraz miejskiego społeczeństwa. Nie ma tu wiele miejsca dla sprawiedliwości czy optymizmu. Osobiście, jestem wielkim entuzjastą takiego kina. Kina bezceremonialnego w swoich środkach i pozbawionego złudnej nadziei na lepsze jutro. Zaznaczę jednak, że widzowie poszukujący niedwuznacznej fabuły i rozbudowanej psychologii postaci, powinni rozejrzeć się za innym filmem. Triple 9 oferuje ostrą i brutalną akcję w ponurej otoczce, ze świetną obsadą na dokładkę. Jeśli to was pociąga – będziecie zadowoleni.
Alicia Vikander – dziewczyna z Gӧeteborga
Hollywood zdaje się znowu przeżywa kryzys. Rodzime gwiazdy nie święcą już tak jasnym blaskiem. Amerykański przemysł filmowy łapczywie spogląda na Europę i eksploruje Stary Kontynent w poszukiwaniu nowych twarzy. Kraje skandynawskie ponownie stały się źródłem atrakcyjnych filmowych znalezisk.
Zjawa – Wszyscy jesteśmy dzikusami
Zjawa jest jednym z najważniejszych filmów roku. Nawet nie dlatego, że to obraz zdobywcy ostatniego Oscara, który miał w tym roku rozbić bank z nagrodami. Miliony widzów na całym świecie zastanawiały się czym zaskoczy nas kwartet: Inarritu, Lubezki, DiCaprio i Hardy. Według mnie otrzymaliśmy symfonię kinowego piękna, które przenosi nas w inny, mistyczny wymiar.
Deadpool – zabić ich śmiechem!
Żeby dowiedzieć się, kim jest Deadpool, koniecznie należy zacząć od tego, kim nie jest. Choć pochodzi z rodziny Marvela, zdecydowanie nie jest superbohaterem. Owszem, można go określić jako super – był obiektem eksperymentów, w wyniku których: 1) zyskał zdolność do niezwykle szybkiej regeneracji, 2) zdecydował się wcisnąć w czerwony lateksowy kostium, 3) oraz przemianować się z Wade’a Wilsona na Deadpoola. Nie nadstawia jednak karku w imię ideałów, nie wierzy w dobro wspólne, ważne jest tylko dobro własne bądź najbliższych. Nie wygłasza wzniosłych frazesów, tylko swoją, przeważnie niecenzuralną, prawdę – bolesną jak cios w splot słoneczny. Nie uznaje żadnych zasad, prócz tych przez niego ustalonych, które z rozpędu też zdarza mu się łamać. Żeby nie było więc żadnych wątpliwości – w lateksie czy nie, Wade Wilson, aka Deadpool, NIE jest bohaterem.
Dobrze, gdy to już jest jasne, możemy przejść dalej.
