Charlie Kaufman, amerykański scenarzysta i reżyser, konsekwentnie korzysta z fabularnych, filozoficznych i strukturalnych zestawów motywów. Autoreferencyjny charakter twórczości, a także specyficzne, absurdalne poczucie humoru i autobiograficzne odniesienia sytuują jego dorobek w nurcie postmodernistycznym. Choć sam Kaufman dystansuje się wobec jakichkolwiek klasyfikacji, część krytyków określa jego twórczość

W jednej z początkowych scen filmu „Być jak John Malkovich”główny bohater, z zawodu lalkarz, prezentuje na ulicy swoje przedstawienie kukiełkowe. Przy jego stanowisku zatrzymuje się zainteresowana widowiskiem dziewczynka ze swoim tatą. Szybko okazuje się, że sztuka nie jest przeznaczona dla najmłodszego odbiorcy – dotyczy historii romansu Abelarda i Heloizy, filozofa i zakonnicy, którzy wymieniali się płomiennymi listami. W momencie, kiedy rozdzielone ścianą kukiełki zaczynają wykonywać ruchy jednoznacznie sugerujące stosunek płciowy, oburzony ojciec dziewczynki rozbija pięścią cały lalkowy teatrzyk. Szesnaście lat po napisaniu scenariusza do Być jak John Malkovich, Charlie Kaufman wyreżyserował wspólnie z Duke’m Johnsonem Anomalisę, animację, którą można uznać za pełnometrażową, współczesną wariację na temat tej jednej sceny.