Morgiana (1972, reż. Juraj Herz) jest filmem kontrastowym, zamykającym opowieść o pożądaniu i morderstwie w formie baśni, która przywodzi na myśl twórczość braci Grimm. Walka dobra ze złem toczy się wśród postaci pozbawionych moralnego kręgosłupa, zaś triumf anielskiej naiwności nad diaboliczną zawiścią zamiast dawać poczucie
Filmowcy francuskiej Nowej Fali byli grupą młodych entuzjastów, którzy rozpoczęli przygodę z kinematografią jako krytycy uznanego pisma „Cahiers du cinéma” i zaznajomili się z jej dziejami poprzez seanse retrospektywne w Filmotece Francuskiej. Nie uczyli się w szkołach filmowych i jednomyślnie chcieli skończyć z niewolnictwem formy
Nazwanie filmu „kultowym” to, wbrew pozorom, nie taka prosta sprawa. Dlaczego? Dlatego, że aby móc określić dane dzieło tym terminem, trzeba wiedzieć, jakie kryteria powinno ono spełniać. I tu pojawia się problem. Barbara Surmacz-Dobrowolska[1] w swoim tekście dla internetowego magazynu „ArtPapier” napisała, że „zjawisko kultu w
Niemieckie kino usilnie próbuje uporać się z narodową traumą po II wojnie światowej, często na zasadzie psychodramy, czego przykładem jest film Fala (niem. Die Welle) Dennisa Gansela z 2008 roku. Dramat zachowany w stylu kina zerowego, opowiadający o wypieranym przez niemiecką młodzież poczuciu winy i wstydu, które
20 listopada 2019 roku. Tego dnia Rick Deckard (Harrison Ford) otrzymuje zadanie odnalezienia i unicestwienia grupy niebezpiecznych replikantów nielegalnie przybyłych na Ziemię. Podczas śledztwa porusza się latającym pojazdem po zakątkach skąpanej w deszczu i oparach z kanalizacji metropolii, korzysta z oprogramowania pozwalającego na trójwymiarową analizę zdjęcia
Niemcy, a tym samym niemieccy filmowcy, do dziś mają problem z przepracowaniem traumy II wojny światowej. Jednak Volker Schlöndorff, przez ponad 50 lat swojej kariery, wielokrotnie i na różne sposoby sięgał po historie osadzone w czasach wojny lub w jakiś sposób je komentujące. Przyglądając się
„Gdyby sen można było sfilmować, byłby niezrozumiały, filmów całkowicie niezrozumiałych prawie się nie spotyka, choć są takie, które rozumie tylko wąska grupa odbiorców”[1]. Trudu zrozumienia absurdalnych, niejasnych obrazów podejmuje się widz sięgający po filmy Davida Lyncha. Lynch jest amerykańskim muzykiem, producentem, scenarzystą filmowym, ale przede wszystkim
Motocyklista w skórzanej kurtce z flagą Stanów Zjednoczonych na plecach ciska swój zegarek w piach i w kłębach kurzu wyrusza w drogę ze swoim przyjacielem. Bohater tym gestem symbolicznie zrywa ze starym życiem. W następnej scenie głośno wybrzmiewa hymn buntu – Born to Be Wild
Uwaga: tekst zawiera dokładne opisy fabuły serialu Netflix w trakcie trwającej pandemii stał się nieformalnym członkiem wielu rodzin. Wypełniona po brzegi platforma streamingowa dostarcza milionom rozrywki i zajęcie na długie godziny. Są jednak takie filmy i seriale, których na pewno nie będziemy w stanie oglądać bez
Tamte dni, tamte noce (2017) są filmem, z którego wylewają się gorące powietrze, odgłos cykad, smak dojrzałych owoców i namacalne wręcz pożądanie. Luka Guadagnino swoim dziełem przenosi widza do lat 80., do północnej Itali, gdzie młody Elio spędza swoje wakacje. W wielu tekstach na temat tego
