Bycie gwiazdą filmową nie zawsze wiąże się ze szczęściem, sławą i spełnieniem zawodowym. Drew Barrymore od urodzenia naznaczona była piętnem aktorstwa. Tradycja tego zawodu przekazywana z pokolenia na pokolenie, dla młodej Drew nie oznaczała szczęścia i radości młodych lat. Była to jej walka o siebie samą.
Mniej więcej trzy dekady były potrzebne do zrozumienia pesymistycznych skłonności i zagrywek w filmach braci Coen lub chociaż do ich niechętnego zaakceptowania. Przez wiele lat twórcy byli uważani za bezdusznych naśladowców, którzy podchodzili do wszystkich swoich bohaterów z pogardą. W wielu kręgach taka metoda pracy uważana jest za kardynalny błąd. Z podobnymi zastrzeżeniami spotkali się również inni filmowcy, np. Altman czy Kubrick, którzy dzielili z braćmi Coen ponure spojrzenie na świat. Ich bezkompromisowe i krytyczne ujęcie natury człowieka można spotkać nawet w pozornych komediach.
