Kilka dni po Bożym Ciele, pełen kościół, ogólne poruszenie. Do ołtarza podchodzi młody ksiądz. Niedawno przejął obowiązki proboszcza w małej podkarpackiej miejscowości. Spogląda na wiernych, po czym chwyta pilota, którym uruchamia mechanizm przysłaniający wizerunek Matki Bożej na bocznym ołtarzu. Następnie kieruje wzrok na obraz ukrzyżowanego

Kapitan Sztos - bohater w masce czy zwykły chłopak uciekający przed dorosłością w świat wyobraźni? W wywiadzie z twórcami filmu ENDGAME - reżyserem Michałem Wasilewskim, operatorem Alexem Zweifelem oraz odpowiedzialnymi za produkcję Lidią Mikulską i Kasią Stasiełuk - rozmawiam o fabule ich debiutanckiego dzieła, trudach

Pulp Fiction (1994) w reżyserii Quentina Tarantino to film pełen odniesień, cytatów i aluzji do innych tekstów kultury. Spójrzmy więc na niego przez pryzmat relacji pomiędzy poszczególnymi dziełami audiowizualnymi. Tarantino czerpie inspiracje z filmów innych reżyserów, tworząc własny, unikatowy. „Kradnę z każdego pojedynczego filmu, jaki kiedykolwiek powstał.

Filmowa wersja historii Josepha Merricka (w filmie – tak samo jak w książce będącej inspiracją do scenariusza – z nieznanych przyczyn zmieniono imię na John[1]) skupia się przede wszystkim na kwestii człowieczeństwa głównego bohatera. Protagonista od urodzenia cierpi przez skrajne deformacje ciała wywołane nieznaną chorobą.

https://youtu.be/Koy61hrPSnc Zakończono zdjęcia do To Tu - FILM Endgame realizowanego przez studentów filmoznawstwa na UG pod wodzą Michała Wasilewskiego. „ENDGAME” będzie tragikomedią opowiadającą o lęku przed dorosłością i nieuchronnej konfrontacji z niewygodnymi prawdami o sobie. Film stylistycznie nawiązuje do starej dobrej „Hydrozagdki” (1970) Andrzeja Kondratiuka. W

Gdybym stanęła przed wami i spytała: „Czy w Europie mogłoby ponownie powstać państwo o systemie autorytarnym?”, wszyscy odpowiedzieli by mi podobnie – „niemożliwe”. Jako mieszkańcy kontynentu naznaczonego dwiema wojnami światowymi w przeciągu jednego stulecia nosimy w sobie wspomnienia tych mrocznych czasów. W każdej szkole na

W filmie pod tytułem Jestem zły (2000) Grzegorz Pacek ukazał dzieci mieszkające w warszawskiej dzielnicy Praga Północ, które dorastają w dysfunkcyjnych rodzinach. Ewa Borzęcka w swoim dokumencie pod tytułem Arizona (1997) również skupiła się na wypaczonym środowisku. Jednak reżyserka przestawiła odmienną grupę społeczną, zamieszkującą inny teren