Operator w skórzanych czarnych rękawiczkach nastawia projektor niczym ukryty morderca znęcający się nad swoją ofiarą. W tym przypadku jest nią widz, który nie wie jeszcze, że prawdziwą ofiarą stanie się dopiero jako słuchacz. Dźwiękowiec, jako partner w zbrodni, może kontrolować jak daleko poniesie się krzyk
Osobom zainteresowanym kinem termin blaxploitation jest zazwyczaj mniej lub bardziej znany. Popularny w latach 70. gatunek był ciekawym i do dziś omawianym zjawiskiem. Zdecydowanie rzadziej wspomina się natomiast o innym nurcie o podobnej do pierwszego nazwie, a mianowicie o turksploitation. Nie jest to niczym dziwnym, jako że nurt ten nie może pochwalić się żadną wartościową produkcją. Filmami powstającymi w nurcie tureckiego kina eksploatacji w latach 70. i 80. były przede wszystkim remake’i najgłośniejszych i najlepiej sprzedających się filmów amerykańskich. Światło dzienne ujrzały wtedy takie „dzieła” jak Cellat (nazywane Tureckim życzeniem śmierci) czy Three Big Men (znane jako Turecki Spider-Man). Filmy z tego nurtu nie były, mówiąc delikatnie, udane – były to zazwyczaj tanie i nieudolnie nakręcone produkcje, znane przede wszystkim z tego, że ich twórcy niewiele robili sobie z praw autorskich dotyczących filmów, które bezczelnie kopiowali.
„Erotyzm sam w sobie” – pisała o micie Androgyne Maria Kornatowska. Pełnia, przynależność do sfery boskiej, wyrwanie z ram biologicznej konieczności – to kolejne skojarzenia z wciąż obecną w kulturze postacią, łączącą rysy męskie i damskie. Filmowcy prędko dostrzegli możliwość reinterpretacji mitu „trzeciej płci”, bowiem
Nasze życie czasami wydaję się nudne. Nawet gdy mamy wszystko, czego pozornie potrzebujemy do szczęścia. Jednak brakuje czegoś, co sprawi, że pojawi się uśmiech na naszych twarzach. Przytłacza nas rytm życia, pośpiech, rutyna dnia codziennego. Męczą nas obowiązki. Często nie mamy czasu dla siebie. Zazdrościmy tym,
Szlacheckie życie Tilda Swinton (Katherine Matilda Swinton) urodziła się 5 listopada 1960 r. w Londynie, ale dzieciństwo spędziła na pograniczu Anglii i Szkocji – w zamku Berwickshire. Historia szkockiego rodu Swintonów sięga aż IX w., rodzinę tę od samego początku tworzyło grono znamienitych osób. Byli naukowcy,
Budulcem, z którego Lars von Trier konstruuje swój pomnik na placu kultury i sztuki, jest jego prowokacyjna emocjonalność. Można naturalnie zarzucić reżyserowi brak samokontroli czy wyczucia, ale nie interesującej wyobraźni, swoistej zachęty do zapoznania się z każdym jego dziełem. Tymi samymi cechami obdarował protagonistę swojego nowego filmu. Z jakim skutkiem?
Film Nić widmo w reżyserii Paula Thomasa Andersona to z pewnością wielka uczta dla oka. W końcu główną rolę odgrywają tu dzieła uznanego londyńskiego projektanta Reynoldsa Woodcocka, w którego wcielił się Daniel Day-Lewis. Aktorski kunszt Anglika przekonuje nas, że krawiec jest pewnym siebie artystą. Jego
Plaża, gitara, ognisko, tanie wino, biełomory w ustach i wspólna kąpiel nago w morzu – pocztówka młodości, wolności i miłości. Mocnymi stronami filmu Kiriłły Sieriebriennikowa jest z pewnością strona wizualna, punk przejawiający się nie tylko w samej muzyce, oraz ukazanie piękna życia nawet w ciężkich czasach. Reżyser umiejętnie zestawia szalone musicalowe wstawki z prostą historią podaną w wysmakowany sposób.
Zabawa zabawa to najnowsze dzieło Kingi Dębskiej, autorki filmu Moje córki krowy (2015). Dębska porusza temat alkoholizmu kobiet. Jak przyznaje w jednym z wywiadów – kobiety piją inaczej niż mężczyźni. W swoim filmie przeplata trzy etiudy. Każda dotyczy kobiety w innym wieku i innym stadium uzależnienia. W ten sposób poznajemy dwudziestoletnią Magdę (Maria Dębska), piękną studentkę z perspektywą na sukces, czterdziestoletnią Dorotę (Agata Kulesza), cenioną warszawską prokurator, oraz sześćdziesięcioletnią Teresę (Dorota Kolak), profesor oraz ordynator oddziału dziecięcego. Są to kobiety, które – wydawać by się mogło – mają wszystko. Piękny dom, rodzinę, spełnienie zawodowe. Jeśli jednak zajrzymy pod płaszczyk pozornego szczęścia, naszym oczom ukażą się różne dysfunkcje. „Zniszczyłaś mi życie” – słyszy Teresa od swojej córki. „Śmierdzisz” – syn z wyrzutem odsuwa się od Doroty, kiedy ta próbuje go przytulić. „Napij się, będziesz milsza” – słyszy Magda. Życie kobiet dalece odbiega od ideału, a ich złudzenia o tym, że piją nie więcej niż przeciętny Polak, powoli się rozwiewają.
Uwaga, artykuł zawiera spoilery dotyczące filmów: Dziedzictwo. Hereditary (2018) oraz Przebudzenie dusz (2017) Osoby mniej lub bardziej uważnie śledzące rozwój współczesnego horroru, są w stanie zauważyć, że do popularnego obiegu tego gatunku filmowego przechodzi coraz więcej ambitnych produkcji – mówi się wręcz o „Nowej fali kina
